De eerste zinnen uit Jackie: “Met een diepe zucht laat Jackie zich in het warme zeepsop glijden. In de verte hoort ze mama, maar Jackie luistert niet. Niet echt. Ze wil niet horen wat mama allemaal vertelt over de nieuwe school. Al is er alvast een troost: daar zal niemand weten dat mama haar in bad zet op zondagavond. Nog altijd.”
Het boek Jackie werd me getipt door een fijne bibliotheekmedewerker. Ze omschreef het boek als een zacht jeugdboek dat in elke klasbib thuishoort. ‘Een verhaal over kiezen voor zachtheid in een harde wereld’, las ik op de website van Liesbeth Talboom.
Jackie verhuist met haar mama naar het huis van oma, terwijl die laatste in Australië koala’s verzorgt. De verhuis loopt niet van een leien dakje. De overijverige wijkagent is niet blij met hun komst en ook zijn dochter maakt het Jackie moeilijk op school.
Weelderige haarbos
Of ik Jackie zou aanraden? Zeker weten! En wel hierom:
– Een jeugdboek waarin de weelderige haarbos van het hoofdpersonage een prominente rol speelt, dat is een grappige en originele insteek!
– De thema’s pesten, jezelf zijn, sorry durven zeggen, praten over gevoelens… komen op een geloofwaardige manier aan bod in het verhaal. Het is een boek dat zich mooi laat voorlezen en dat ruimte biedt voor goede klasgesprekken.
– Wat komt nog voorbij? Koala’s, ijsberen (neen, niet de dieren, wel zwemmen in koud water), frambozentaartjes, piano spelen, een intuïtieve oma en een moeder die het druk heeft met haar werk, een turnleerkracht type ‘juffrouw Bulstronk’ en een begripvolle, aanmoedigende juf… Fijn uitgewerkte draadjes die samen verweven werden tot een krachtig verhaal.
– De levendige en meeslepende vertelstijl van Liesbeth Talboom deed me denken aan de verhalen van Marlies Slegers en Sanne Roosenboom.
Lieflijk
De lieflijke illustraties van Seren Teke fleuren het verhaal heel mooi op. Op de cover wordt Jackie als een oranje silhouet achter aan boom afgebeeld. Haar haarbos valt op, maar verder neemt ze maar een klein plekje in. De kabbelende rivier (in de tuin van oma) en enkele bomen spelen de hoofdrol. Geen school, geen huis, geen mama, geen politieagent… Wat een knappe keuze! Het warme oranje komt verder in de vormgeving terug, in kleine details in de grijze illustraties, in de hoofdstuktitels en als effen oranje bladzijde na elk hoofdstuk.
Zoals juf Anne in Jackie bewijst: een leerkracht kan door kleine keuzes heel veel betekenen voor opgroeiende kinderen! Dankjewel Liesbeth Talboom om dat in Jackie zo mooi te verwoorden!
“Hier komt nooit iemand. Behalve de kikkers dan, maar dat zijn alleen in sprookjes vermomde prinsen. ‘Nu moet ik er gewoon in, niet twijfelen.’ Ze laat zich weer in het water glijden. De naalden zijn er weer. Maar in haar voeten en benen prikken ze al niet meer erg, die zijn al gewend aan de kou. De rest van haar lijf daarentegen… Jackie hapt naar adem en probeert een beetje te zwemmen. Bewegen helpt. Bewegen helpt. Dat zegt ze als een soort mantra in haar hoofd.” (p. 105)
Voor lezers vanaf 10 jaar.
