Kamishibaipoëzie

Neuswimpers verenigt het beste van twee werelden: poëzie van de bovenste plank in een kamishibai-jasje. Mijn hart danste bij het ontdekken van dit frisse, eigenzinnige concept. Een ‘shout out’ naar Uitgeverij De Eenhoorn voor de eersteklas uitwerking.

Kinderen (en volwassenen) kunnen de betovering van de Japanse vertelvorm kamishibai nu ook met gedichten beleven. In een klein houten theatertje passen grote vertelplaten, met op de voorzijde een illustratie en op de achterzijde een gedicht. Wanneer de deurtjes van het verteltheater opengaan, wordt het publiek in deze magische sfeer gezogen om het gedicht samen te beleven.

15 verschillende illustratoren maakten een illustratie bij één gedicht. De beelden zijn divers, kleurrijk en sprekend. De gedichten van Daniel BIlliet (geschikt voor lezers vanaf 8 jaar) zijn verrassend en gelaagd. Er zit heel wat overdrijving en humor in. Sommige gedichten zetten aan tot nadenken en bevatten een grote portie maatschappijkritiek. Zeer origineel vond ik het gedicht ‘Hoe scoor ik witter’, over racisme in het voetbal, gebaseerd op uitspraken van Romelu Lukaku. Ook bedelaars, plastische chirurgie (vandaar de neuswimpers), waterverspilling… komen aan bod.

Inclusief korte verwerkingsactiviteiten

‘Gedichten die doen knipperen’, luidt de ondertitel van deze verrassende vertelplatenset. Deze gedichten doen niet alleen knipperen, ze nodigen ook uit tot fluisteren, scanderen, hoofdknikken, schrijven, verzinnen, filosoferen en zelfs escaperoomen. Bij alle gedichten hoort een korte activiteit om in groep aan de slag te gaan, kant en klaar én origineel. De activiteiten zijn erop gericht de gedichten beter te begrijpen of er iets creatief mee te doen.

Kamishibaipoëzie met verwerkingsactiviteiten, een heerlijk originele verrijking van het jeugdpoëzieaanbod me dunkt!

“Hier heb je de Badlantische Oceaan. Regelmatig woeden er zware gevechten, tussen haaien, walvissen en badeenden. Dan treedt de oceaan buiten haar oevers.” (p.6)